Έλεγχος – Διάγνωση Αρρυθμιών

Αρρυθμίες

Οι καρδιακές αρρυθμίες είναι μια ομάδα καταστάσεων στις οποίες ο καρδιακός παλμός είναι ακανόνιστος, πολύ γρήγορος ή πολύ αργός. Ο καρδιακός ρυθμός που είναι πολύ γρήγορος – πάνω από 100 παλμούς ανά λεπτό σε ενήλικες – ονομάζεται ταχυκαρδία και καρδιακός ρυθμός που είναι πολύ αργός – κάτω από 60 παλμούς ανά λεπτό – ονομάζεται βραδυκαρδία.

Ορισμένοι τύποι αρρυθμιών δεν έχουν συμπτώματα. Τα συμπτώματα, όταν υπάρχουν, μπορεί να περιλαμβάνουν αίσθημα παλμών ή αίσθημα παύσης μεταξύ των καρδιακών παλμών. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχει ζάλη, αδυναμία, δύσπνοια ή πόνος στο στήθος. Αν και οι περισσότεροι τύποι αρρυθμίας δεν είναι σοβαροί, ορισμένοι προδιαθέτουν ένα άτομο σε επιπλοκές όπως εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή ανεπάρκεια. Άλλοι μπορεί να οδηγήσουν σε αιφνίδιο καρδιακό θάνατο.

Υπάρχουν τέσσερις κύριες ομάδες αρρυθμίας: έκτακτοι παλμοί, υπερκοιλιακές ταχυκαρδίες, κοιλιακές αρρυθμίες και βραδυαρρυθμίες.

Οι έκτακτοι παλμοί περιλαμβάνουν πρώιμες κολπικές και κοιλιακές συστολές.

Οι υπερκοιλιακές ταχυκαρδίες περιλαμβάνουν κολπική μαρμαρυγή, κολπικό πτερυγισμό και παροξυσμική υπερκοιλιακή ταχυκαρδία.

Οι κοιλιακές αρρυθμίες περιλαμβάνουν κοιλιακή μαρμαρυγή, κοιλιακό πτερυγισμό και κοιλιακή ταχυκαρδία.

Οι αρρυθμίες οφείλονται σε προβλήματα του συστήματος αγωγής ή του συστήματος αγωγιμότητας του ηλεκτρικού ερεθίσματος της καρδιάς. Οι αρρυθμίες μπορεί επίσης να εμφανιστούν σε παιδιά. Ωστόσο, το φυσιολογικό εύρος για τον καρδιακό ρυθμό είναι διαφορετικό και εξαρτάται από την ηλικία. Ορισμένες δοκιμασίες και τεχνικές ελέγχου μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση, τον καθορισμό της πρόγνωσης αλλά και τον σχεδιασμό της θεραπείας αυτών.

Αιφνίδιος Καρδιακός Θάνατος

Ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος ως γεγονός φέρει ιδιαίτερα βαρύ κοινωνικό και ψυχολογικό φορτίο. Παρότι συχνά δεν μπορεί να προβλεφθεί, υπάρχουν κατηγορίες ασθενειών που η πρώιμη διάγνωση τους μπορεί να τον αποτρέψει.

Μια από τις κατηγορίες αυτών των παθήσεων είναι οι διαυλοπάθειες (καναλοπάθειες) με σαφή κληρονομική συσχέτιση. Κυριότεροι εκπρόσωποι είναι τα σύνδρομα Brugada, μακρού QT, βραχέως QT και η κατεχολαμινεργική πολύμορφη κοιλιακή ταχυκαρδία. Οι καταστάσεις αυτές χαρακτηρίζονται από κακοήθεις και δυνητικά θανατηφόρες αρρυθμίες σε δομικά και μορφολογικά υγιή καρδιά συχνά χωρίς πρώιμη συμπτωματολογία. Οι διαταραχές εντοπίζονται σε κυτταρικό επίπεδο στη λειτουργία ιοντικών διαύλων (π.χ. καλίου ή νατρίου) με παθολογικά χαρακτηριστικά και ανώμαλη μετάδοση των ηλεκτρικών ερεθισμάτων της καρδιάς. Ιστορικό αιφνιδίου θανάτου στην οικογένεια είτε ειδικές μορφολογικές αλλοιώσεις στο ΗΚΓ θα μπορούσαν να προσανατολίσουν σε ενδελεχή έλεγχο του συγγενικού περιβάλλοντος. Στη συνέχεια προληπτικά μέτρα όπως αποφυγή φαρμάκων ή συνηθειών (πχ. έντονης άσκησης ή κολύμβηση σε παγωμένο νερό) ως και εμφύτευση διαφλέβιου ή υποδόριου καρδιακού απινιδωτή είναι ικανά να προλάβουν δυσμενείς εκβάσεις.